ΚΑΡΑΒΟΜΥΛΟΣ ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ

                               'Αποψη της Παραλίας και του γραφικού λιμανιού

 

 

 

Ο Καραβόμυλος βρίσκεται στα βόρεια παράλια του Μαλιακού κόλπου σε απόσταση 9 χλμ. Α.-ΝΑ. από τη Στυλίδα (έδρα του δήμου) και 31 χλμ. Α. από τη Λαμία. Μέσα από το χωριό περνάει η παλιά ΕΟ Αθήνας - Θεσσαλονίκης, στα βόρεια ο Αυτοκινητόδρομος 1 ενώ στα ανατολικά είναι ο χείμαρρος Βελλιάς. Πρόκειται για παλιό αλιευτικό οικισμό που ιδρύθηκε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο από κατοίκους της Νίκοβας (Άνυδρο) και των γύρω χωριών και ο οποίος έχει εξελιχθεί σε παραθεριστικό θέρετρο της περιοχής. Διαθέτει ένα μικρό γραφικό λιμανάκι, η παραλία του είναι αμμώδης, οργανωμένη με αρκετή παράκτια βλάστηση από αρμυρίκια και ιτιές. Γύρω του υπάρχουν αρκετές παραθεριστικές κατοικίες, ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις και κέντρα εστίασης.

 

Φάρος Σκάρφειας «Χιλιομίλι»

Φωτογραφίες -κείμενο: ΔΗΜΟΣ ΚΑΜΕΝΩΝ ΒΟΥΡΛΩΝ

Τον 5^ο αιώνα η Σκάρφεια υπήρξε σημαντικό λιμάνι, κέντρο αποθήκευσης δημητριακών και έδρα επισκοπής και τον 6^ο το κύριο λιμάνι της Πενταπόλεως.

Από το 1890 λειτουργεί στην περιοχή ο φάρος «Χιλιομίλι», καθώς απέχει χίλια μίλια από την Κωνσταντινούπολη, έχοντας δημιουργηθεί από την  ένωση του βοάγριου ποταμού ή Πλατανιά με το Λιαπατόρεμα. Πρόκειται για το σημείο όπου σύμφωνα με τις μελέτες θα ξεκινούσε η ζεύξη του Μαλιακού Κόλπου.

Βρίσκεται μόλις δύο μέτρα πάνω από την θάλασσα και η πρόσβαση σ’ αυτόν γίνεται από χωμάτινο δρόμο καλής κατάστασης από τον οικισμό και περίπου 4χλμ. μέχρι την είσοδο του φάρου. Δεν υφίσταται παροχή ρεύματος, ενώ υδροδοτείται από το δίκτυο ύδρευσης της Κοινότητας Σκάρφειας. Βρίσκεται κοντά στις εγκαταστάσεις του Ο.Τ.Ε. στην περιοχή.

Πρωτολειτούργησε το 1890 με πηγή ενέργειας το πετρέλαιο, με χαρακτηριστικό λευκό σταθερό εναλλασσόμενο με σταθερό ερυθρό και φωτοβολία 9 ναυτικά μίλια για το λευκό και 7 ν.μ. για το ερυθρό. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου παρέμεινε σβηστός και στο πλαίσιο ανασυγκρότησης του Φαρικού Δικτύου, επαναλειτούργησε το 1945 με πηγή ενέργειας το πετρέλαιο. Το 1983 αντικαταστάθηκαν τα μηχανήματα πετρελαίου, ο φάρος αυτοματοποιήθηκε και λειτούργησε ως ηλιακό με χαρακτηριστικό τρεις λευκές αναλαμπές ανά 15 δευτερόλεπτα και φωτοβολία 10 ν.μ.

Είναι ισόγειος οικία αποτελούμενη εξ εισόδου, διαδρόμου, δύο υπνοδωμάτια, τραπεζαρίας και κουζίνας, επιφάνειας 70 m2 περίπου. Πλησίον του οικήματος υπάρχει αποθήκη και W.C. Ο πύργος είναι τετράγωνος, μεταλλικός σε απόσταση 15μ. περίπου από την οικία, ύψους 8,5μ. Βρίσκεται στη Νοτιοανατολική άκρη του Μαλιακού Κόλπου και αριστερά των εισερχομένων σε αυτόν και σε εστιακό ύψος 9μ.

Η χαμηλή βλάστηση, οι λιμνοθάλασσες και τα πουλιά, που «σπάνε» τη μοναξιά του φάρου, αποτελούν τα στοιχεία του υδροβιότοπου στο σημείο. Γλάροι, ερωδιοί, πάπιες, γεράκια και σαΐνια «χορεύουν» πάνω από τα ψηλά αλμυρίκια και μπορεί κανείς να απολαύσει τη θέα, να λάβει πληροφορίες για τα πουλιά από το ξύλινο ταμπλό, αφού ξεκουραστεί στα παγκάκια με ζωγραφισμένους στίχους του Ελύτη.

* Με πληροφορίες από την Υπηρεσία Φάρων Πολεμικού Ναυτικού.

 Η ΚΑΣΤΡΟΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΗΣ ΣΚΥΡΟΥ (Π.Ε.ΕΥΒΟΙΑΣ)

 

Το Κάστρο της Σκύρου, δεσπόζει στην κορυφή απόκρημνου λόφου, στους πρόποδες του οποίου έχει χτιστεί η Χώρα Σκύρου. Παρουσιάζει συνεχή κατοίκηση από τη νεολιθική περίοδο, έως τους νεότερους χρόνους. Διαιρείται σε δύο επίπεδα. Διατηρούνται στο πρώτο η Μονή Αγίου Γεωργίου (963 μ.Χ.) και στο δεύτερο o ναός της Επισκοπής (895 μ.Χ.), μεσαιωνικές υδατοδεξαμενές, μεταβυζαντινά ναΰδρια, ερείπια μονόχωρων κτισμάτων (προβακάδες), καθώς και σημαντικό τμήμα της οχύρωσης, κυρίως της μεσαιωνικής περιόδου.

Κατά τους Ύστερους Οθωμανικούς χρόνους ο χώρος λειτουργούσε περιστασιακά ως καταφύγιο σε περίπτωση κινδύνου, με τις οικογένειες να διατηρούν ένα δεύτερο νοικοκυριό εντός του οχυρωμένου χώρου. Μετά το τέλος της Ελληνικής Επανάστασης και την σύσταση του Ελληνικού Κράτους το μνημείο εγκαταλείπεται. Το 1827 πέθανε ο τελευταίος επίσκοπος Σκύρου Γρηγόριος, ο οποίος υπήρξε ο τελευταίος μόνιμος κάτοικος του Κάστρου της Σκύρου.

 

ΠΗΓΗ: Π.ΣΤ.Ε.

 

Πλατεία Αθανασίου Διάκου

Στη μνήμη του Ήρωα Αθανασίου Διάκου στήθηκε Ανδριάντας, ο οποίος φιλοτεχνήθηκε από τον Γλύπτη Ιωάννη Καρακατσάνη την δεκαετία του 1890. Ο Διάκος παρίσταται ολόσωμος, είναι στραμμένος προς την Αλαμάνα και έχει το δεξί του πόδι προτεταμένο. Με το δεξί του χέρι υπεράνω της κεφαλής, κρατά τη λαβή του κομμένου σπαθιού του, ενώ με το αριστερό την κάπα του. Οι κομψοί κυματισμοί από τις πτυχώσεις της φουστανέλας του τονίζουν την ορμητική κίνηση του σώματος για το επόμενο χτύπημα. Στη βάση του γλυπτού υπάρχει επίγραμμα : «ΤΩ ΑΘΑΝΑΤΩ ΗΡΩΙ. ΑΘΑΝΑΣΙΩ ΔΙΑΚΩ. Η ΠΑΤΡΙΣ ΕΥΓΝΩΜΟΝΟΥΣΑ ΕΠΙ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΡΙΤΣΑ 1900». Ο ανδριάντας είναι κατασκευασμένος από πεντελικό μάρμαρο, ενώ το συνολικό ύψος αγγίζει τα 7,93μ.

     ΠΗΓΗ: ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΔΗΜΟΥ ΛΑΜΙΕΩΝ

L I V E 

erevoktonos: Γεώργιος Καραϊσκάκης: ο «Αχιλλέας της Ρωμιοσύνης»

erevoktonos: Γεώργιος Καραϊσκάκης: ο «Αχιλλέας της Ρωμιοσύνης»: Γεώργιος Καραϊσκάκης ο «Αχιλλέας της Ρωμιοσύνης» τον χαρακτήρισε ο μεγάλος ποιητής Κωστής Παλαμάς Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης ή Καραΐσκος ήταν Έλ...

erevoktonos: Η Μάχη της Αλαμάνας

erevoktonos: Η Μάχη της Αλαμάνας: Μία από τις πρώτες μάχες του Εθνικού Ξεσηκωμού, που δόθηκε στην ξύλινη γέφυρα της Αλαμάνας (Σπερχειού), πλησίον των Θερμοπυλών, στις 23 Απρι...